«ژرژ دلاتور» نقاش ملقب به «تصویرگر شمع‌ها»

«ژرژ دلاتور» (Georges de LaTour) نقاش سبک «باروک» فرانسوی بود که بیشتر عمر کاری خود را (بین سال‌های 1641 تا 1648) با نور شمع در «دوک نشین لورن» گذراند. سوژهٔ اصلی اکثر نقاشی‌های منتسب به لاتور «نور شمع» است. او از شمع به‌عنوان سمبلی برای بیان عقاید مذهبی استفاده می‌کند. نگاه منحصربه‌فرد دلاتور به این مسئله، باعث شده که به او لقب «تصویرگر شمع‌ها» داده شود.

پسر «ژرژ دلاتور» به نام «آتین» شاگرد او بود. آتین هم از نقاشان برجستهٔ قرن هفدهم به حساب می‌آید. وجه تمایز بین آثار آن‌ها در نسخه‌های به‌جامانده، بسیار دشوار است. آن‌چنان که کارشناسان اعتراف می‌کنند، تشخیص هویت نقاش اصلی تابلوی «آموزش باکره» که در مجموعهٔ «فریک» نیویورک نگهداری می‌شود، غیرممکن است. اگر بپرسید نقاش این اثر دلاتور پسر است یا دلاتور پدر، هیچ‌کس نمی‌تواند پاسخ دقیقی به شما بدهد. بااین‌حال از دلاتور به‌عنوان یکی از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ هنر فرانسه یاد می‌‎شود.

سبک نقاشی «ژرژ دلاتور»

«ژرژ دلاتور» در 13 مارس 1593 در «متز» و در خانواده‌ای اشرافی به دنیا آمد. این شهر که از نظر فنی بخشی از امپراتوری رُم بود، از سال 1552 توسط فرانسه اداره می‌شد. پیشینهٔ تحصیلی «لاتور» تاحدودی نامشخص است؛ اما فرضیات حاکی آن است که او در ایتالیا و هلند، نقاشی را آموخته است. او احتمالاً زیر نظر «ژاک بلانژ» در لورن آموزش دیده است. اگرچه سبک آنها بسیار متفاوت است. نقاشی‌های او منعکس‌کنندهٔ طبیعت‌گرایی (ناتورالیسم) دورهٔ «باروک» است. آثار اکثر نقاشان برجستهٔ دورهٔ باروک، تحت تاثیر «کاراواجو» نقاش ایتالیایی است. آثار دلاتور را با نقاش هلندی «هندریک تربروگن» مقایسه می‌کنند.

دلاتور در سال 1617 با «دایان لو نرف» از یک خانوادهٔ اشرافی ازدواج کرد. او در سال 1620 استودیوی خود را در شهر آرام «لونویل» بخشی از «دوک نشین لورن» که در زمان حیاتش توسط فرانسه اشغال شده بود، تأسیس کرد. در سال 1638 به او لقب «نقاش برای پادشاه» (فرانسه) داده شد و همچنین در سال‌های 1623–1623 برای دوک‌های لورن کار کرد. بورژوازی محلی، بازار اصلی او را فراهم کرد و به‌ثروت فراوانی دست یافت. دلاتور در یک مراسم مذهبی به رهبری «فرانسیسکن» در لورن شرکت داشت و پس از آن، تمامی آثارش با درون‌مایهٔ مذهبی به تصویر کشیده شده‌اند. او اغلب چندین ورژن از موضوعات یکسان نقاشی می‌کرد. نقاشی‌های باقی‌مانده از دلاتور نسبت‌به آثاری که تولید کرده است، رقم بسیار کمی است.

«شمع» یکی از سمبل‌های موجود در اکثر آثار دلاتور است. او در اکثر نقاشی‌هایش، نور شمع را به‌عنوان منبع اصلی نوری در نظر گرفته است. شمع‌ها ویژگی منحصربه‌فرد آثار دلاتور است؛ به‌شکلی که از او به‌عنوان تصویرگر شمع‌ها یاد می‎‌شود. «ژرژ دلاتور» و خانواده‌اش در سال 1652 در شیوع همه‌گیر یک ویروس کشنده در «لونویل» از دنیا رفتند. پس از مرگ او در سال 1652، آثار دلاتور فراموش شد، تااینکه در سال 1915 توسط «هرمان ووس» مورخ هنر آلمانی که بعداً رئیس موزهٔ هیتلر (Führermuseum) شد، دوباره کشف شد.

اقتباس از زندگی دلاتور

زندگی دلاتور بارها سوژهٔ فیلم‌های سینمایی شده است. «پیتر گرینوی» آثار دلاتور را به‌عنوان ایدهٔ اولیه فیلم خود قرارداد و پیش‌نویس فیلم‌نامه‌اش را در سال 1982 نوشت. در فیلم «فرانسیس وبر» شغل همسر دلاتور که توسط او مورد تمسخر قرار می‌گرفته، در سال 2003 به تصویر کشیده می‌شود. همین مسئله یکی از دغدغه‌های اصلی شخصیت اول رمان «موریل اسپارک» به‌نام «تنها مشکل» است که در سال 1984 به چاپ رسیده است. همین داستان با روایتی که منجر به طلاق می‌‎شود، در فیلم «عاج بازرگان» در سال 2003 نشان داده شده است.