نقد فیلم Mickey 17 2025 - سفر میکی به سیارهٔ یخی

فیلم Mickey 17 2025 ما را به سیارهٔ یخی «نیفلهایم» می‌برد؛ جایی که انسان‌ها برای بقا، انسانیت را قربانی می‌کنند. این کمدی سیاه که به‌نوعی در ژانر فیلم‌های علمی – تخیلی دسته‌بندی می‌شود، آخرین فیلم بونگ جون هو (Bong Joon-ho) است. اگر می‌خواهید با فضای این فیلم بونگ جون هو، استاد تلفیق ژانرهای سینمایی آشنا شوید، نقد فیلم Mickey 17 2025 را تا انتها بخوانید.

فیلم «میکی ۱۷» بر اساس رمان Mickey7 به قلم «ادوارد اشتون» ساخته شده‌ است. «رابرت پتینسون» (Robert Pattinson) با بازی چندلایه‌اش، هویت ویژه‌ای به شخصیت داستانی «میکی بارنز»، بخشیده است. میکی کارگری «قابل‌مصرف» است که بارها می‌میرد و دوباره چاپ می‌شود. کسب امتیاز ۷۷% در Rotten tomatoes و امتیاز ۷۲ از ۱۰۰ در وب‌سایت متاکریتیک (Metacritic)، نشان از آن دارد که فیلم، حداقل ارزش یک‌بار دیدن را دارد! اگرچه این امتیازها برای کارگردان فیلم «انگل» پایین به‌حساب می‌آید، اما برخی منتقدان آن را «بهترین فیلم انگلیسی‌زبان بونگ جو هو» نامیده‌اند.

فیلم بودجهٔ ۱۱۸ میلیون‌دلاری داشت، اما فروش جهانی‌اش تا نوامبر ۲۰۲۵ به ۱۳۲ میلیون دلار رسید. این فیلم تا به الان برای پرفروش‌ترین کارگردان سینمای کره، یک شکست اقتصادی به‌حساب می‌آید! البته بدون شک «میکی ۱۷» یکی از بهترین فیلم‌های ۲۰۲۵ است. در ادامه با ما همراه باشید و نقد فیلم «میکی ۱۷» را تا انتها بخوانید.

نسخه‌های بی‌شمار یک روح گم‌شده

«میکی بارنز» برای فرار از بدهی و شراکت ناموفق با شخصیت «تیمو» با بازی «استیون یون» (Steven Yeun)، به مأموریت استعمار سیاره نیفلهایم می‌پیوندد. میکی بدون اطلاع از شرایط شغلی‌ و صرفاً برای اینکه به‌راحتی بتواند در سفینه استخدام شود، شغل «قابل‌مصرف» را انتخاب می‌کند. این شغل به‌نوعی آزمایش مرگ است. میکی هر بار که می‌میرد، نسخهٔ جدیدی از او با خاطراتش چاپ می‌شود. آزمایش‌های متعدد، نسخه‌های شماره گذاری شده‌ای از میکی تولید می‌کند و در ادامه، پیچش‌های اصلی داستان فاش می‌شود.

(هشدار اسپویل) وقتی میکی ۱۷ زنده می‌ماند و میکی ۱۸ هم ساخته می‌شود، سیستم به هم می‌ریزد. حالا دو میکی باید هم‌زمان عاشق «نشا» (نائومی آکی – Naomi Ackie) باشند و با دیکتاتور کوچولو «کنت مارشال» (مارک رافالو – Mark Ruffalo) روبه‌رو گردند.

فیلم پر از مرگ‌های خلاقانه است. از خفگی تا بلعیده‌شدن توسط موجودات کرم‌مانند (کریپرها). در نقد فیلم Mickey 17 2025 می‌توان گفت که فیلم‌برداری سرد و صنعتی «داریوش خنجی» (Darius Khondji) و موسیقی «جونگ جه-ایل» (Jung Jae-il)، تداعی‌گر تضاد طنز و وحشت است. بازی سرد و بی‌رحم «تونی کولت» (Toni Collette) در نقش «یلفا»، قابل‌ستایش است. اگرچه تمامی بازیگران فیلم، نمایش قابل قبولی را به تصویر کشیده‌اند. این فیلم را می‌توان در ادامه فیلم‌های علمی‌تخیلی بونگ جون هو، مثل «اوکجا» و «برف شکن» دانست. در این فیلم هم طبقهٔ پایین، قربانی سرمایه‌داری فضایی است، اما این بار با طنز دیوانه‌وارتر!!!

عنوان «منسجم‌ترین فیلم انگلیسی بونگ» را «دیوید ارلیخ»، منتقد نشریهٔ «ایندی‌وایر» به این فیلم اطلاق کرد. «جرمی جانز» از دیگر منتقدان برجستهٔ سینمای جهان در نقد فیلم میکی ۱۷، آن را «فوق‌العاده» توصیف می‌کند و می‌گوید: «جهان فانتزی ساخته شده در فیلم، حیرت‌انگیز است». اما نشریهٔ «ورلد آف ریل»، آن را «بدترین فیلم بونگ» دانست! منتقدانی ازاین‌دست، بزرگ‌ترین ضعف فیلم را پراکندگی سناریو و پایان‌بندی مبهم، عنوان کرده‌اند. فیلم تاکنون جایزهٔ بزرگی نبرده، اما در «برلیناله» نمایش داشت.

هویت در چاپگر مرگ

مطابق با دیگر آثار سینمایی بونگ جون هو، دغدغهٔ اصلی این فیلم، نگاه طبقاتی و نقد سرمایه‌داری است. او این بار به شکلی واضح‌تر در فیلمش فریاد می‌زند که کارگر در نظام سرمایه‌داری، فقط گوشت دم توپ است! میکی‌ها در این فیلم، نماد طبقهٔ کارگرند، قابل‌تعویض، بی‌ارزش، اما وقتی چند تا می‌شوند، سیستم از آنها می‌ترسد. بونگ جون هو دیکتاتوری مارشال را شبیه سیاست‌مداران پوپولیست امروزی به تصویر می‌کشد. مردی که با پروپاگاندا و خشونت، استعمار را توجیه می‌کند. فیلم رفتار انسان با طبیعت را به چالش می‌کشد و در یک سناریوی خیالی می‌گوید: «استعمار سیاره جدید توسط انسان، بازآفرینی تکرار اشتباهات روی زمین است». نابودی طبیعت (کریپرها) و بهره‌کشی از انسان، بخشی از همان سناریوی تکرارشونده است.

در نقد فیلم Mickey 17 می‌توان گفت که فیلم، پارادوکس مرگ و حیات دوباره را به تصویر می‌کشد. آیا انسان پس از مرگ، در کالبدی دیگر می‌تواند زندگی کند؟ هر مرگ، تروماهای میکی را بیشتر می‌کند و او خاطرات مرگ‌های دردناک را با خود نگه می‌دارد. پس آیا می‌توان گفت که میکی زنده است یا هر نسخه از او، تنها یک کپی‌ بی‌ارزش است؟ به نوعی می‌توان گفت که این فیلم، بحران هویت را می‌شکافد.

(هشدار اسپویل) کدام میکی واقعی است؟ میکی ۱۷ مهربان و عاشق، یا میکی ۱۸ خشن و خودبین؟ از طرفی عشق نشا به همهٔ نسخه‌ها، تعریف متفاوتی از هویت ارائه می‌دهد. گویی که هویت آدمی در رابطه‌هایش تعریف می‌شود، نه در بدن فیزیکی او. در پایان فیلم، صلح انسان با کریپرها به کمک چند میکی، نشان می‌دهد که هویت چندگانه، می‌تواند آزادی بیاورد و شاید به‌نوعی دموکراسی را بازتعریف می‌کند.

بونگ جون هو، استاد بلامنازع طنز سیاه در سینماست. او تصاویر تلخ و وحشت‌انگیز را به شکلی استادانه با طنز تلفیق می‌کند. صحنه‌های مرگ میکی، هرچه دردناک‌تر می‌شوند، خنده‌دارترند.

شاید تصویر مارشال، دیکتاتور احمق با موهای عجیب، شما را به یاد ترامپ بیندازد! به یاد دارید که وقتی بونگ جون هو، جایزهٔ اسکار بهترین فیلم را برای فیلم «انگل» برد، ترامپ در سخنرانی‌ای به این جایزه معترض شده و گفته بود که نباید به یک فیلم غیرآمریکایی، جایزه اسکار داده شود! شاید بونگ جون هو با این انتخاب هوشمندانه، نقد اجتماعی خود را به انتخاب ترامپ در کرسی ریاست‌جمهوری آمریکا، بیان کرده است. جای خوشحالی دارد بونگ جون هو، حتی در یک پروژهٔ بزرگ هالیوودی، توانسته نگاه منحصربه‌فرد خود به سینما را حفظ کند.

کلام پایانی

در پایان نقد فیلم Mickey 17 2025 باید بگویم این کمدی دیوانه‌وار، مغز مخاطب را قلقلک می‌دهد و قلبش را نشانه می‌گیرد. فیلمی که مرگ را مسخره می‌کند تا زندگی را جدی بگیریم!

اگر فیلم را ندیده‌اید، برای تماشایش درنگ نکنید! به شما قول می‌دهم از تماشای فیلمی پر از ایده با بازی‌های خوب، سرگرم‌کننده و درعین‌حال حاوی پیام‌های فلسفی، لذت خواهید برد. اگر فیلم را دیده‌اید، نظر خودتان در مورد فیلم را در بخش کامنت‌ها با ما به اشتراک بگذارید و بگویید، شما کدام نسخه میکی را بیشتر دوست داشتید؟ برای خواندن نقدهای بیشتر از فیلم‌های روز دنیا، کانال تلگرام هنریست را دنبال کنید. منتظریم!