دانلود 8 اجرای متفاوت از آهنگ (تصنیف) گریه کن که تاکنون نشنیده‌اید...!

” گریه کن ” ترانه جاودانه

1 سال پیش

ترانه‌‌ی جاودانه‌ ” گریه کن” ،یکی از تصنیف های به یادگار مانده از عارف قزوینی است. عارف قزوینی یکی از بزرگ‌ترین شاعران و تصنیف سازان ایرانی است که در دربار مظفرالدین شاه، به خواندن آواز و ساختن تصنیف مشغول بوده است. آهنگ ( تصنیف ) “گریه کن” در مایه‌ی دشتی یکی از آهنگ‌های به جا مانده از عارف است که همچون دیگر ساخته‌های او، هیچ نوار ضبط شده‌ای با صدای خودش در دست نیست. قدیمی‌ترین ورژن ضبط شده از تصنیف ” گریه کن” با صدای قمرالملوک وزیری منتشر شده است و پس از آن خوانندگان سرشناس موسیقی سنتی ایران، همچون شهرام ناظری، ایرج بسطامی ،بنان و … این تصنیف را بازخوانی کرده‌اند. در ادامه به معرفی مختصری از عارف قزوینی خواهیم پرداخت و بازخوانی‌های مختلف آهنگ (تصنیف) گریه کن را دانلود کرده و با هم می‌شنویم.

معرفی “عارف قزوینی” خالق تصنیف گریه کن

ابوالقاسم عارف قزوینی که او را به اختصار به نام “عارف قزوینی” می‌شناسند در سال ۱۲۵۹ در شهر قزوین چشم به جهان گشود.پدرش “ملاهادی وکیل” از خان زادگان شهر قزوین بود و از همان ابتدا عارف را نزد اساتید مختلفی فرستاد تا صرف و نحو عربی و فارسی را بیاموزد. عارف قزوینی خط شکسته و نستعلیق را به خوبی می‌نوشت. عارف موسیقی را نزد میرزا صادق خرازی فراگرفت. مدتی به اصرار پدر در پای منبر میرزا حسن واعظ، یکی از وعاظ قزوین، به نوحه‌خوانی پرداخت و عمامه می‌بست.اما پس از مرگ پدرش عمامه را برداشت و دیگر روضه‌خوانی نکرد. از آن پس عارق که شیفته‌ی موسیقی ایرانی بود، به ساختن تصنیف‌ها و آهنگ‌های مختلف پرداخت. عارف در سال ۱۲۷۷ به تهران آمد و چون صدای خوشی داشت با شاهزادگان قاجار آشنا شد و مظفرالدین شاه خواست او را در ردیف فراش خلوتها درآورد. اما عارف به قزوین بازگشت. در سال ۱۲۸۲ در زمان آغاز ۲۳ سالگی عارف، تازه زمزمه‌ی مشروطیت بلند شده بود. عارف قزوینی نیز با غزل‌های خود به موفقیت مشروطیت کمک شایانی کرد. عارف نخستین تصنیفش را در ۱۸ سالگی ساخت. عارف، تصنیف‌های وطنی-سیاسی یا عشقی می‌ساخته و در هر دو زمینه نیز بی‌باک و سنت‌شکن بوده‌است. چون بیشتر تصنیف‌های عارف دربارهٔ و اوضاع زمانه بودند تأثیر بسزایی در مجامع آن روز داشتند. عارف از نخستین کسانی است که در ایران کنسرت برگزار کرد و به جنبهٔ غیر مجلسی بودن و مردمی بودن آن تأکید می‌ورزید. او در سال‌های پایانی با فقر دست به گریبان بود و اگرچه دوستان دور و نزدیک به او کمک می‌کردند این امر به روح آزادهٔ عارف آسیب می‌زد و او را شرمنده می‌ساخت. سرانجام عارف در روز دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۱۲ در حالی که ۵۴ سال داشت درگذشت. عارف درباره‌ی روزهای تنهایی خود می‌گوید:

حالا که هنگام زوال آفتاب عمر است و پایان روزگار به غفلت گذرانده‌ی زندگانی است؛ که تازه دانسته‌ام تنها دوستان من این دوتا سگ هستند که معنی وفا و محبت و دوستی را در آن‌ها دریافته‌ام

پخش آنلاین و دانلود آهنگ (تصنیف) گریه کن با صدای قمرالملوک وزیری

متن آهنگ (تصنیف) گریه کن

گریه کن که گر سیل خون گریی، ثمر ندارد
نالــه‌ای کــه نــایــد ز نـــای دل اثــر ندارد
هر کسی که نیست اهل دل ز دل خبر ندارد
دل ز دست غم مفر ندارد
دیـده غیـر اشـک تر ندارد
زندگــی دگــر ثمــر ندارد
گـر زنیـــم و چــاک، جیــب جـان چه باک
مـرده جز هلاک، هیـچ چاره‌ی دگر ندارد
زندگــی دگـر ثمـر نـدارد